De dag begint goed, want eindelijk weer eens lekker geslapen. Als we 's ochtend om 8.00 uur op de boot stappen voor een tocht door de baai is het helaas wel mistig. De Halong baai staat op de wereld erfgoedlijst van Unesco. We komen er snel achter waarom. Ofschoon geen helder weer -geleidelijk aan wel af en toe zon- is de omgeving magnifiek. Overal doemen kleine eilandjes uit het water op. In totaal zijn er 2000 eilanden in een gebied van 1500 km2. Allen bestaand uit versteend koraal. Hier en daar zien we bootjes. Af en toe worden we 'ge'nterd' door kinderen die langzij komen met een bootje en proberen fruit te verkopen.

Onderweg bezoeken we een tweetal eilandjes. Op het ene eiland een grot. Nog nooit zo een mooi grot gezien! Allerlei prachtige stalactieten en stalagmieten zijn hier te bewonderen. Het andere eiland bied een prachtig uitzichtpunt op de omgeving. Wel 435 treden omhoog. Het is te doen.

In de middag wordt op de boot een zalige lunch geserveerd: soep, groente, gamba's, krab, meloen en nog meer. Om 15.00 uur is de tocht ten einde en vertrekken we naar Ha Noi. Dit keer zien we meer van het landschap: veel nieuwe huizen (allemaal smal en diep), rijstvelden etc. In Ha Noi genieten we met ons twee'n van een pizza. Even geen rijst! Het restaurant ligt in een wijk met veel eettentjes met een Europese keuken. Veel Vietnamese jeugd hier. Goed gekleed en met nieuwe brommers.

Het hotel is een ballentent: geen schone lakens en handdoeken, vuile vloer en herrie in de receptie van de nachtportiers. Een telefoontje brengt rust. Natuurlijk wel op zo een manier dat men geen 'gezicht verliest'. Erg belangrijk hier!

Even geen hotelontbijt voor ons. Maar yoghurt met vruchten, een chocoladecroissant en jus. In een tentje aanbevolen door reisleider Bas. Wat een begin van de dag! Wel vreemd overigens om iemand op een brommer onze zaak binnen te zien rijden. Heel gewoon hier. Brommers worden vaak ook binnen in de woonkamer gestald.

Vandaag wordt het wat rondslenteren door Ha Noi. Morgen vertrekken we weer naar Nederland. Op weg naar het 'Hanoi Hilton' worden we door twee meisjes aangesproken. Ze zouden van het Vietnamese Rode Kruis zijn dat geld nodig heeft. Na wat praten geven we een beetje geld en mogen we onze naam op een lijst zetten met het bedrag van de dotatie erachter. Er blijkt voor ons al een Nederlander te hebben gedoneerd. De meisjes zijn aangenaam verrast als we 'Nederland' volledig correct in het Vietnamees spellen. Ook weer niet zo moeilijk. Sinds Viet Nam aan het begin van de 20e eeuw volledig op Latijnse alfabet is overgegaan, is het wat makkelijker te schrijven dan ten tijde van de Chinese lettertekens (die je nog op oude tempels terugvindt).

'Hanoi Hilton' is een door de Fransen gebouwde gevangenis waar veel Amerikanen gevangen hebben gezeten. Zij hebben de gevangenis ook bovenstaande naam gegeven. Volgens de tentoonstelling zouden de Amerikanen fatsoenlijk zijn behandeld. Ondanks alle misdaden die ze hebben begaan. Wat er waar van is?

Tijdens onze wandeling vinden we ook de glaszaak die ik vanuit de bus had gezien. Ze hebben er Art Nouveau glas! Beter gezegd: het is zo vals als de pest. De stukken waar de naam Gall' op staan zijn echt niet van d' Gall'! Na het bewonderen van het glaswerk bewonderen we de menukaart voor de lunch. Wat zouden 'fried sandwiches' zijn? Tosti's? Het blijken vette wentelteefjes te zijn. Bah.

Aan het einde van de middag wordt het cultureel. We lopen met de gehele groep naar het waterpoppentheather. Gezien de mensenmassa voor de deur en de hoeveelheid mensen die het theater uitkomen een toeristisch gebeuren. Maar, oh zo mooi! Het waterpoppenspel is door boeren uitgevonden en wordt al eeuwen bedreven. Onze voorstelling bestaat uit circa 15 verschillende sc'nes. De ene nog mooier dan de andere. De poppen -mensen, dieren, draken- bewegen op en in het water zonder dat je ook maar iets ziet van de personen door wie ze -door middel van stangen onder water- in beweging worden gebracht en gehouden.

's Avonds het laatste groepsdiner. Lekker eten en mooie woorden voor Bas van Toon. En nog wat vragen van ons aan Tai Do. Over homoseksualiteit in Viet Nam. Van Bas hadden we gehoord dat Tai Do al naar ons had gevraagd en dat hij het goed vond dat mensen van het gelijke geslacht met elkaar kunnen trouwen. Dus we dachten we kunnen wel het een en ander vragen. Aanvankelijk krijgen we antwoord, maar na een paar vragen niet meer. Dat is het Vietnamese signaal om niet door te vragen. Zo geschiede. Aansluitend een paar cocktails met Cobie en Max op hoog niveau: op de vijfde verdieping van een gebouw zit een leuk caf'/restaurant. Met schitterend uitzicht over een deel van Ha Noi. En nog buiten op het balkon ook. Het weer is aangenaam, ook al was het de gehele dag bewolkt.

Vandaag vertrekken we weer naar Nederland. Maar eerst genieten we nog van eenzelfde ontbijt als gisteren:yoghurt met vruchten, een chocoladecroissant, jus en koffie. De rit naar de luchthaven later in de ochtend verloopt probleemloos. Evenals het inchecken. Afscheid nemen van Bas, Tai Do, luchthavenwinkels bekijken (met allemaal souvenirs die we al kennen van Hoi An) en wachten. Wachten moeten we ook in Kuala Lumpur na onze vlucht vanuit Ha Noi. Nu zes uur lang. Geen probleem. We amuseren ons prima in de Plaza Premium Lounche. Voor $ 18,= kunnen we uren lang eten, drinken, Internetten, van een massagestoel gebruik maken, in heerlijke stoelen zitten en klaverjassen.

De vlucht naar Amsterdam verloopt prima. In Nederland begint de ellende echter. Eerst een klein uur op de bagage wachten: problemen met de heftruck die de containers met koffers uit het vliegtuig moet halen. En de NS rijdt even niet vanaf Schiphol. Dus eerst met de bus naar Leiden. En net thuis begint het te sneeuwen. Ach, het is een mooie reis geweest en het is ook goed weer thuis te zijn.