Na een overheerlijk ontbijt gaan we op weg naar de Karni Mata tempel, oftewel de Rattentempel. Niet nadat we onderweg een noodstop maken om een botsing met een van rechts komende auto te voorkomen. Gelukkig vliegt niemand door de bus. Waar zou het verkeersmotto alhier van 'Good Horn, Good Breaks & Good Luck' toch vandaan komen?
In de Rattentempel wordt de godin Karni Mata vereerd, een van de 330 miljoen goden in het Hindoe'sme. Karni Mata verloor eens haar zoon en wendde zich tot een andere god om haar zoon tot leven te wekken. Die god echter repliceerde dat zij dat zelf ook kon. Echter blijkbaar niet direct, maar alleen eerst via de re'ncarnatie als rat en na diens dood pas via re'ncarnatie als mens. Zo verging het met heel haar familie. Of zo iets. Hoe dan ook, ratten worden hier dus vereerd als heilig. Ze lopen overal vrolijk los (ook vlak voor je langs), zitten te eten, liggen te pitten (of dood te gaan). Je moet dus goed uitkijken waar je loopt, anders trap je er een plat (hetgeen ook weer niet zo makkelijk is, omdat je op je blote voeten of sokken rondloopt). Want het zijn er honderden. Erg bijzonder! Na de lieve beestjes bezoeken we het Junagarh Fort. Een megagroot fort waar we worden rondgeleid door dezelfde gids als bij onze lievelingen. Het fort is honderden jaren oud, gebouwd in het rood en wit, omringd door een imposante muur, heeft vele enorme poorten en is van binnen bezaaid met hele mooie fresco's in vele ruimtes. Indrukwekkend! Na het fort heeft iedereen 'vrij'. Na een prima sandwich lunch in een tuin van het fort, lopen we naar de uitgang voor een tuktuk. Amper zijn bij de laatste poort of we worden door 3, 4, 5, 6, 7 of 8 tuktuk-bestuurders bestormt of we vooral niet met hem mee gaan. We worden haast meegesleurd (zou de handel wat flauw zijn?). We hoeven niet eens over de prijs te onderhandelen. We gaan mee met diegene die mij bij aankomst al had aangesproken (slimme strategie!) en ook de laagste (= normale) prijs vroeg (100 Roepies. Noot: het maandsalaris van een ober is 1000 Roepies met kost en inwoning erbij). Wel wilde bij nog langs allerlei winkeltjes, want dan krijgt hij provisie ook als er niets wordt verkocht. Dat houden we af. Uiteindelijk beloven we dat we dit 'maybe' morgen doen. En dan is alles goed. We krijgen zijn telefoonnummer. Morgen trekken we echter weer verder, maar hij hoeft niet alles te weten en we liegen met 'maybe' niet.

Terug bij het hotel lekker bij het zwembad liggen, wat zwemmen en lezen. En horen van Margriet dat nu volstrekt onbekend is waar mijn koffer zich bevindt. Klo.. 's Avonds wederom een uitstekend buffet op het terras bij het zwembad. En wederom met de muzikanten die zich er een beetje vanaf maken. Wat zal het. Verder leuke gesprekken met reisgenoten en juristenstel Florian (Duitser van afkomst) en Sharareh (Iranese van afkomst). Ja, we zijn internationaal. Oh ja, mijn koffer zou zich volgens de laatste info in Delhi bevinden en naar Jodhpur worden gevlogen, waar we binnenkort zijn. La, la, la, la.

Vandaag vertrekken we naar Jaisalmer, nog meer naar het westen en zo een 80 kilometer van de Pakistaanse grens. Twee van ons reisgezelschap zijn extra gelukkig: hun koffer is gisteren in de late avond aangekomen. Nog ''n te gaan. Reisgenoot Maarten is minder blij, want voelt zich niet zo goed. Anderen zijn hem al voorgegaan.

De rit naar Jaisalmer voert ons door de Tharwoestijn, een droog gebeuren met hier en daar struiken en wat boompjes. Ook stoffig en met ruim in de 30 'C warm. Onderweg wel genoeg te zien: tot uitpuilen toe met hooi beladen vrachtwagens, hele kolonies geiten en natuurlijk in de dorpjes koeien en veel mensen. En incidenteel een waterpretpark dat reisleidster Margriet nog nooit in gebruik heeft gezien, maar wel open lijkt. This is India. De aankomst in Jaisalmer is indrukwekkend. Al van ver is het enorme fort van de stad te zien: een enorm roodgekleurd ommuurd geheel. Na hotel incheck en enige rust, spoed het hele reisgezelschap zich per tuktuk naar de oude stad die aan de voet van het fort ligt. Deze oude stad is niet alleen een fantastische verzameling van oude huizen en straten, maar ook een waar 'koopjesparadijs' voor wie wil. Niet dat we echt willen, toch eindigen we -net voor aanvangstijd van het groepsdiner- met de aankoop van een beddensprei. Voor (afonderhandeld) EUR 60 geen koopje, wel erg mooi. Bij aanvang van het groepsdiner showen we het grootnood en gelijk willen enkele dames het adres van de zaak hebben, ook een ons wildvreemde.
Op de locatie van het diner hebben we een magnifiek uitzicht op de muren van het fort. Het is net 1001-nacht. Onze eerste Thali -een berg rijst, met allerlei schaaltjes met kleine gerechten eromheen- smaakt prima.

Vandaag een dagje Jaisalmer. Met ons twee'n om 8.00 uur met de tuktuk naar de top van het fort om daar te starten met een ontbijt. Eerst even een schoenpoetser en een 'gids' van ons 'afslaan'. Na de overheerlijke vruchtensap -benadrukt werd dat deze geen ijs bevat en vers is- yoghurt met fruit en verse bonenkoffie gaan we op verkenning uit. Het fort is verbijsterend mooi. Veel oude huizen met zeer fraai rood zandsteen beeldhouwwerk. Dit geldt ook voor de Jain-tempel. Jain is een godsdienst met veel respect voor de natuur. Zo lopen de aanhangers met lapjes voor hun mond om geen insecten te doden. Je mag ook geen leren voorwerpen de tempel mee innemen, Stom genoeg vergeet ik mijn horlogebandje af te doen. Gelukkig hebben de priesters niets in de gaten. Wellicht omdat ze het te druk met te proberen de bezoekers tegen een donatie rond te leiden en/of met het wisselen van dollars (nu ja, een enkeling probeerde dat laatste). De donatie mag overigens niet in de daartoe bestemde box, maar moet in het handje. Pas later hoor ik van een reisgenoot dat op de box staat dat donaties daarin moeten en niet aan de priesters gegeven behoren te worden.

Aansluitend bezoeken we het Jaisalmer Fort Palace Museum. Wederom zeer mooi. Via een audiotour krijgen we ook het een en ander over de geschiedenis mee. Daarna is het -ofschoon pas 11.15 uur- lunchtijd. We hebben trek en het is goed om even te rusten gezien de verzengende hitte. Aansluitend bezoeken we een Haveli (koopmanshuis). Het begint saai te worden, maar ook dit is erg mooi: wederom veel prachtig beeldhouwwerk. En natuurlijk ook weer aanbiedingen om te gidsen. Even geen zin in. Bovenin de Haveli hebben we uitzicht op de binnenplaats alwaar een Indiase tupperware aan de slag is. Beter gezegd: een groep toeristen zit 'gevangen' en krijgt toelichting van handelaren over allerlei mooie doeken. Met welk doel zou dat nu zijn?

Tegen 13.00 uur is het mooi geweest. Terug naar hotel i.v.m. de hitte en om uit te rusten. Hopelijk zakt dan mijn hoofdpijn en komen Erik's maag en darmen tot rust. Zojuist van het thuisfront de bevestiging ontvangen dat de koffer in Delhi is. Had het front gevraagd BA flink lastig te vallen voor bevestiging. Is dus gelukt, maar heeft naar ik heb begrepen wel wat moeite gekost. Veel dank ervoor!

Gelukkig type ik de verslagen op het laptopje van Erik, anders was ik nu mijn tekst kwijtgeraakt: Internet in het hotel ligt er in ''n keer uit. Volgens mij niet bijzonder, met de stroom hebben we het al een aantal keren meegemaakt. Telkens heel kort overigens. Vanuit ons hotel gaan we 's avonds weer de stad in. Weer op weg naar kledenverkoper Yogi voor wat lapjes stof voor Erik's moeder. In een uur kan veel gebeuren bij Yogi: een kopje chai (thee met veel melk, suiker en gember. Heerlijk!) drinken, vele lappen stof te zien krijgen, backpacker Arno ontmoeten die in de shop zat (te lang verhaal) en Yogi's verkoopstijl bewonderen. Kort gezegd komt deze neer op: you make me happy, I make you happy, there is no past and no future, only the present. We verlaten dus de shop met erg mooie -en dure- lapjes. Er was niet veel van de prijs af te krijgen dit keer. Zelfs niet na een hele discussies n.a.v. mijn vraag wat hij van toeristen verwacht die in zijn shop komen. Bruiloften zijn duur in India, de stoffen ervoor ook. Ergo, weinig onderhandelingsruimte. Met Arno gaan we ergens wat eten. Hij is net een week in India, heeft genoeg van zijn huidige baan en reist twee maanden rond om na te denken over wat hij wil. En vertelt over het ongeluk dat hij voor zijn neus heeft zien gebeuren. Hij zat voorin een bus, er kwam een vrachtwagen recht op hun af, deze klapte -door de uitwijkmanoeuvre- net voor de bus op zijn kant, gleed langs de bus en ging meerdere keren over de kop. Na een ongeluk wordt er hier niet gestopt. Het is dan iemands Karma.