Voor alle ge'nteresseerden: hierbij de eerste belevenissen uit Aotearoa, het 'Land van de lange witte wolk' (Maori voor Nieuw-Zeeland).

Na een lange en redelijk slapeloze vliegreis van 12 uur arriveren we 's ochtends om ca. acht uur in Hongkong voor onze tussenstop van een kleine dag. 's Avonds rond tienen zullen we weer verder vliegen.

Na de rit met de snelle treinverbinding gaan we met een groepje van ca. 8 de stad verkennen (onze groep is 20 personen groot, maar we hebben elkaar dan nog niet allemaal gezien). Hongkong is een interessante stad. Grote heuvels, veel water, redelijk wat plekken met groen, veel grote gebouwen en appartementen. De appartementen zijn niet allemaal meer in even goede staat en klein. Echt klein.

Ons eerste hoogtepunt van de reis is - na wat omlopen, vanwege het blind achter ''n van onze groep aanlopen (de strijd om het 'leiderschap' is begonnen. Ah ja, de pickingorder, die groepsprocessen) - een bezoek aan de Peak Tower. Een mooie groene plek met een magnifiek uitzicht over de stad. Een wat geheimzinnig uitzicht dit keer, vanwege wat mist. De Peak bereiken we via een kort ritje met ''n van de oudste vervoermiddelen van Hongkong: een fantastisch trammetje. Op een traject met af en toe een hoek van tegen de 45 graden.

Later doen we nog wat andere leuke dingen: met een boot van Hongkong Island (waar de Peak ligt) naar het vaste land, Kowloon. Met een veerboot die de pensioengerechtigde leeftijd allang voorbij is! Leuk om te ervaren. Verder wat lopen over de bekendste staat van Hongkong: Nathan Road. Veel commercie en 'Buy Rolex?'-persoontjes.

Tegen 16.00 uur hebben we het wel gehad en keren we redelijk uitgeput terug naar het vliegveld. Wachten tot het vertrek. En nog even douchen op het vliegveld tegen een tarief van ongeveer EUR 10. Niet eenvoudig te vinden die douches.

Met iets minder slaapgebrek ten opzichte van de eerste vlucht, maar allesbehalve uitgerust, arriveren we iets na het middaguur op het vliegveld van Auckland. Waar de tijd twaalf uur later is dan in Nederland.

Leuk vliegveld. Echt engels, met tapijt op de vloer. Gemoedelijke sfeer. Naar later zal blijken typisch Nieuw-Zeelands. Die sfeer dan, niet dat tapijt. We zijn zo helder dat we per ongeluk Australische Dollars pinnen ... en daar pas later achterkomen.

Het weer is lekker, zo een 22 graden en we worden opgewacht door Linda, onze reisleidster. Linda verwelkomt ons met een leuk praatje in de bus op weg naar de accommodatie, het Kiwi International. We maken ook kennis met de nog niet eerder ontmoette leden van de groep.

's Avonds gaan we gezellig met zijn allen eten. Helaas niet aan een grote tafel, maar dat heeft de pret aan onze tafel (Erik, ik, Adri en Jacqueline) niet gedrukt. We lachen om het hardst. Adri en Jacqueline werken beide in de gezondheidszorg en hebben interessante verhalen. Ook wij kunnen er wel wat van. Na het eten is het bedtijd.

De dag begint goed! Stralend weer en een ontbijt met Adri, Jacqueline en Erik in de Mezze Bar, een leuke trendy ontbijttent. Iets later voegen Tjeerd (postbode), Jos (werkt in een soepenfabriek) en Evert (boer in Friesland) zich bij ons. Met ons zevenen gaan we in Auckland op stap.

Als eerste genieten we pas een magnifiek uitzicht op ca. 200 meter hoogte over Auckland vanuit de Sky Tower (bepaalde delen van de vloer zijn van glas gemaakt. Erop staan en naar beneden kijken voelt wat vreemd aan!). Wandelen in de haven (een geweldig oud zeilschip) en met de veerboot naar Devonport, een schiereiland met leuke Victoriaanse huisjes en een kleine (uitgewerkte) vulkaanheuvel (Mt. Victoria). Wandelen, kijken, koffiedrinken, lunchen, praten, kortom genieten. Oh ja, en op een stuk karton het gras van de vulkaanheuvel afglijden. Leuk. Na terugkeer in de haven nog wat gewandeld in het Albert Park van het schone en relaxte Auckland. Schoon is het overigens overal in dit land. Clubjes van mensen (bijv. Rotary club, Lions club) adopteren regelmatig stukken land - bijv. langs de snelweg - en maken dit schoon.

's Avonds met ons zevenen eten in een alternatief (o.a. veganistische gerechten) restaurant. Goed gegeten en gedronken. Vooral de Nieuw-Zeelandse (witte) wijn is erg lekker. Deze is de laatste 20 jaar in opkomst en behoort tot de beste van de wereld. Oorspronkelijk een bierdrinkende natie, zijn Nieuw-Zeelanders nu ook wijn gaan waarderen (en maken dus).

Vandaag vertrekken we naar Paihia, aan de Bay of Islands. In de stromende regen helaas. Gisteren zagen we gedurende de dag in de verte al wolken en regen, nu is het ook tot ons gekomen. Veel wind ook. Nawee'n van de tropische cycloon over de Polynesische eilanden.

Bij aankomst na het middaguur in Paihia gaat de geplande wandeling dan ook niet door. We bezoeken wel het Waitanga Treatry House waar in 1840 het verdrag tussen diverse Maori-stammen en de Engelse regent werd gesloten. In dit verdrag dragen de Maori de soevereiniteit over Nieuw-Zeeland over aan de Britten over, die de Maori daarvoor bescherming zouden bieden (tegen o.a. kolonisten), recht op land etc. Boeiende geschiedenis. Indrukwekkend is de 30 meter lange oorlogskano, gemaakt uit de stam van een Kaurie-boom (bomen die wel tot 4000 jaar oud kunnen worden en geweldig groot. De oudste die we hebben gezien heeft er reeds 800 jaar opzitten. Heel veel oude bomen zijn er niet meer over door veel kappen. Sinds enige tijd zijn ze nu beschermd).

Na deze geschiedenisles lopen we langs de kust terug naar Paihia, waarbij we half gezandstraald en weggeblazen worden.

's Avonds koken we gewoon wat voor ons zelf in ons appartement. Daarna een bubbelbad (een luxe die wel niet meer zal gaan voorkomen). We zijn nog steeds erg gaar van de vliegreis. Erik heeft nog ge'rriteerde luchtwegen en ik ontwikkel een lichte verkoudheid. Nu ja, je moet er wat voor over hebben.

De boottocht gepland voor vandaag door de Bay of Islands gaat niet door vanwege het nog steeds niet geweldige weer. Daarvoor in de plaats gaan de meesten - waaronder Erik en ik - mee met een bustocht van Kings Tour richting Cape Reinga (haast) het meest Noord-westelijke punt van Nieuw-Zeeland. Een geweldige dag. Vanwege onze chauffeur Barry, die met veel humor interessante verhalen over natuur, Maori-cultuur en geschiedenis verteld (later hoorde ik dat hij door Maori's is geadopteerd en opgevoed). Vanwege de geweldige vergezichten, vooral bij Cape Reinga waar twee zee'n bij elkaar komen. Met op de rotsen bonkende golven die wit schuim produceren. En vanwege zon. Jawel, het weer is geleidelijk aan beter geworden. En ja, ook nog omdat we een lang stuk over het strand rijden, zandboarden en van lekker vers fruit genieten bij een fruitstalletje van Engelse Immigranten langs de weg (reeds 35 jaar in Nieuw-Zeeland). En veel zien. Heel veel zien.

's Avonds eten we gezellig macaroni. Gemaakt door enkelen van de achterblijvers. Heel aardig en lekker.