Vandaag wordt een lange dag op weg naar Rotorua, een stad met een grote Maori-bevolking. Onderweg krijgen we van onze buschauffeur Lynn wat verhalen over Maori-cultuur, het landschap en geschiedenis.

De situatie van de Maori-bevolking is geheel anders dan die van de Aboriginals in Australi'. Onder de Aboriginals is veel armoede, dronkenschap en andere ellende. Ze zijn door de kolonisatoren slecht behandeld. Voorts is er amper aandacht van overheidswege voor Aboriginal-cultuur

In Nieuw-Zeeland daarentegen is er wel veel (overheids)aandacht voor Maori-cultuur. Zo is Maori een offici'le taal in dit land en zijn er sinds enkele jaren ook Maori-scholen. De Maori-taal wordt onderwezen (ofschoon niet verplicht). Veel namen van steden zijn in het Maori. Het gaat de Maori als groep ook niet slechter of beter dan andere groepen in dit land. Voorts wordt er op alle mogelijke wijzen veel aandacht besteed aan de Maori-cultuur (musea, tentoonstellingen, bezoeken aan Maere (een 'dorpshuis' waar de Maori in de vroegere dagen - maar ook nu nog - bijeenkwamen voor het aanhoren en behandelen van klachten, conflicten. En ook een plek voor ontvangst van gasten)). Dit alles betekent overigens niet dat het altijd koek en ei is geweest. In vroegere en ook latere dagen van de kolonisatie zijn de Maori bepaald niet altijd even goed behandeld. Zo waren er - en zijn er nog - veel conflicten over eigendomschap van land.

Helaas is het vandaag een slechte dag wat het weer betreft. Veel, heel veel regen. Aan het einde van de dag wordt het beter. Bij aankomst in Rotorua gaan we met de bekende bende van zeven wat eten bij een alleraardigst tentje, Fat Dog. Met een wat 'gek' systeem van bestellen: je gaat naar de kassa en je bestelt wat je wilt hebben (en betaald dit). Vervolgens wacht je aan je tafel tot het eten wordt gebracht. De kwaliteit is er niet minder om. Prima eten.

Vandaag brengen we de dag door met echtpaar Corrie en Jan resp. directrice van een opleidingsinstituut in de gezondheidszorg en gepensioneerd onderwijzer en actief in de discriminatiebestrijding.

We doen erg veel. Na een heerlijk ontbijt in Fat Dog met een kabelbaan naar Mount Ngongotaha voor een mooi uitzicht op de omgeving. De zon schijnt zowaar. Daarna naar de St. Faith Church, een schitterend klein kerkje door de overheid geschonken aan de Maori vanwege bewezen diensten, waaronder het meevechten van het 28e Maori-bataljon in diverse oorlogen. Mooi Maori-houtsnijwerk en geweldige glas-in-loodramen. Als derde is het Kuirau Park aan de beurt. Lopen tussen stoomwolken. Hoezo? Omdat dit een gebied is met veel thermische activiteit en er veel 'hot pools' zijn in het park (niet om in te zwemmen, beetje te warm) en verdere omgeving. Bijzonder. Daarna naar het oude sanatorium. Een geweldig groot oud gebouw met torentjes, veel houtsnijwerk. Nu een museum met wat over de vroegere functie, de Maori-cultuur en wat andere zaken. We zouden nog naar de Polynesische baden gaan. Maar diverse busladingen met uitladende Japanners deed de behoefte aan een bad verdwijnen (te druk).

We sluiten de dag af met een diner bij een Griek met een BYO (Bring Your Own (drank)). Dus even snel drank inkopen aan de overkant. Tijdens het diner razend interessante discussies over onderwerpen A t/m Z. Oh ja, de lunch was ook leuk. Sushi in een Japans restaurant. Heerlijk!

We reizen weer verder. Nu naar Taupo. Onderweg stoppen we in Wai-o-Tapu, het Thermale Wonderland. Veel Hot Pools, veel gebubbel en geblubber en veel kleuren om te bewonderen. Daarna naar de Lady Knox-geiser die men om stipt 10.15 uur laat spuiten. Hoe? Ach heel simpel, gewoon wat zeep instoppen. Daardoor neemt de oppervlakkespanning van het koude water dat bovenop een reservoir van heet water ligt af en het water kan omhoog komen. Een mooi gezicht.

Aan het einde van de dag een lange wandeling door het Tongariro National Park. Naar een waterval. Het wordt wat afgezaagd, maar wederom mooi. Wel weer regen, ofschoon nu slechts wat druppelwerk. Die was in de loop van de dag komen opzetten. Bij de accommodatie aangekomen begint het te stortregenen.

Het heeft de hele nacht geregend en ook nu in de ochtend regent het nog. Dat zal zo blijven op weg naar Napier, de Art-Deco-stad van de wereld.

In 1931 beefde de aarde in Napier. Zo hevig dat er van Napier niet veel overbleef. De stad werd opnieuw opgebouwd. In de stijl die op dat moment actueel was: Art-Deco. De gehele stad is een en al Art-Deco. Geweldig.

Met Corrie en Jan nemen we aan het begin van de middag een route door de stad langs circa 90 hoogtepunten van Art-Deco (gelukkig is het nu droog). Ik speel gids aan de hand van een boekje. Tussendoor ook nog even een museumpje over de aardbeving (en andere interessante dingen). We sluiten deze boeiende dag - samen met Adri die zich bij ons heeft gevoegd - af met een wandeling naar Bluff Hill voor een uitzicht op de omgeving. We zien daarboven veel van de omgeving, maar net niet van de kant van de stad. Bluf dus. Wel een mooi overzicht over Victoriaanse huizen. Huizen die de aardbeving hebben overleefd omdat ze op een heuvel stonden. Een heuvel waar het na de aardbeving ontstane vuur niet kon komen (veel huizen waren van hout, op zichzelf stevig, maar niet vuurvast). Als bonus tenslotte kwamen we onverwacht in een leuke kleine stadstuin terecht met een heuse waterval.

's Avonds een prima pizza en wederom interessante discussies.