Erik doet zijn oranje T-shirt aan. Het is immers koninginnedag. Zou het De Majesteit behagen?

Weer terug naar Kuala Lumpur (KL). Tijdens de busreis van 3 uur vertelt onze Maleisische gids en reisleider Firrus interessante verhalen over Maleisi'. O.a. over de omgeving -veel palmoliebomen, belangrijk exportproduct (evenals rubber)- en de politiek -de nieuwe Minister President wil terug naar meer landbouw, onder de vorige was Maleisi' erg gericht op hightech.

Vlak bij KL stoppen we bij de Batu caves. Twee superhoge grotten die als Hindoetempel worden gebruikt. Indrukwekkend! We proberen een rond Indiaas hapje. Het blijkt een mierzoete hap te zijn. Een soort marsepein, maar dan tien keer zoeter. Brr. De kokosnootmelk daarentegen is lekker. En als je de binnenkant van de noot los schraapt heb je een soort 'snot'. Dat prima smaakt (er is maar weinig in dit land dat niet prima smaakt).

In de middag wat met ons twee'n rondhobbelen nabij het grasveld waar de onafhankelijkheid in 1957 is uitgeroepen. Veel verschillende architectuur: Victoriaans, moorse stijlen, enkele Art-Deco gebouwen (central market), een Bauhaus-achtig gebouw en wat imitatie-Tudor. Mooi gebied! Het wordt saai, weer Chinees vanavond. Dit keer rog. Lekkere vis. Voorts aanschouwd wat er zo door de straat loopt, hoe de restauranteigenaren mensen naar binnen lokken en hoe enorm effici'nt de Chinezen zijn in het runnen van een restaurant (eten snel klaar!). En een bedelmonnik geld gegeven. Zie je hier overigens niet veel: bedelaars en monniken (combi nog minder). Verderop tijdens de reis zullen we een krantenartikel lezen waarin wordt gewaarschuwd voor nepmonniken. Echte monniken bedelen niet om geld, maar alleen om eten en alleen in de ochtend. Tja.

Dit keer eens een Maleisisch ontbijt. Rijst, met groente, pinda's en gebakken uitjes. Alleen, waarom liggen die uitjes mij zo aan te staren? Omdat het hele kleine visjes zijn en geen uitjes. Ach, het smaakt er niet minder om.

We zeggen KL vaarwel en gaan verder op weg naar de Cameron Highlands. Een bergachtig gebied met veel theeplantages waar de vroeger de Britten aan de hitte ontsnapten. Bij vertrek wel een klein probleem. Iemand zou zijn was niet hebben betaald. Uiteindelijk komt het goed. Chauffeur Billy zegt zijn vrouw en zeven kinderen vaarwel -ze wonen in KL- en we vertrekken. Billy's gezin rijdt nog een tijdje mee in eigen wagen tot hun afslag er is. Ontroerend.

Het landschap bestaat aanvankelijk uit veel palmoliebomen, tot we bij de bergen aankomen. Na flink wat kronkelwegen stoppen we even bij een waterval en moeten groepslid Jelle en ik op de foto voor een stel meiden. Gegiechel alom. Ik koop ondertussen wat te eten: een stel enorme dunne schijven. Wat zal het zijn? Blijkt kroepoek van thapiawortel te zijn. Lekkel.

Het landschap onderweg is spectaculair! Veel vergezichten en theeplantages. Onze lunch -dit keer een Indiase 'pannenkoek' gevuld met groente- is niet minder spectaculair! Het hotel waar we om 14.00 uur aankomen is ook spectaculair.... groot. En heel erg gevuld met Maleisische toeristen. Ze hebben tot en met maandag 1 mei vrij. We zagen het al aan de files op de weg. Wij hebben een kamer die zit ingeklemd tussen twee kamers waar een Chinese familie zit. En die telkens naar elkaar toe moeten. Draaideurconstructie en sandwich krijgen een andere betekenis. Wat zal dat worden vannacht. Net zo luidruchtig als gisterennacht?

In de avond met het gehele reisgezelschap naar het dorpje nabij. Ons hotel ligt namelijk enigszins afgelegen. Zullen we nog vaker meemaken. Gezellig in de file! Je hoeft er niet voor in Nederland te zijn. Allemaal locale toeristen. Allemaal op weg naar het dorpje.

Ons avondeten bestaat uit zo een 200 stokjes sat' (ze werden er gek bij het eetzaakje!) voor 12 personen en wat aanvullingen. Lekker. Alleen reisgenoten Gerda zal er een dag ziek van worden. Na het eten wat rondwandelen over de avondmarkt. Naast ons zijn er welgeteld 4 andere blanken. Na terugkomst in het hotel sluiten Bob, Gerda, Jelle, Erik en ik af met een sigaar en een borrel. Arme Wendy probeert alle rookwolken te ontwijken.

Het ontbijt mag er wezen in dit megacomplex, waar -inclusief appartementen- plaats is voor zo een 1000 mensen (eigenlijk totally out of place in deze omgeving). Bijzonder veel keuze uit diverse keukens, Europees, Chinees en Maleis. Dit keer echte yoghurt.

In de ochtend gaan Erik, Jelle, Wendy en ik met een plaatselijke (ongeduldige) gids mee in een jeep (iedereen rijdt veel te langzaam volgens hem). We bezoeken een theeplantage -alle thee komt blijkbaar van dezelfde plant, er ontstaat pas verschil tussen groene, Chinese en zwarte thee afhankelijk van hoe lang het product aan de lucht is blootgesteld- rijden naar de bergtop (2000 meter) en maken een wandeling door een bosachtig deel op de berg, met veel vleesetende planten en orchidee'n. Nou ja wandelen, meer glibberen in de modder en over meeverende grond lopen. Het kan zo zijn dan een meter onder ons een luchtzak van enkele tientallen meters is voordat je op het graniet zit. Het houdt ons. Tijdens de wandeling veel verhalen van onze gids over wat wel en niet eetbaar is. Fantastisch! En dat in een bijzonder mooie omgeving.

Na een Indiase lunch -scherp! en heerlijk- mee met de collega-gids voor het middagdeel. Op weg naar een Orang Asli-dorpje, de oorspronkelijke bewoners van Maleisi'. Veel verhalen over de Orang Asli en de natuur. Onderweg laat de gids ook nog even een enorme spin over zijn hand lopen. In het dorpje rondkijken en vervolgens op bezoek bij de Chief. Een oefening pijltjes blazen, thee drinken en een klein hapje en souvenirs bekijken. Maken ze zelf. Erik koopt een neusfluit. De rit terug van het dorpje naar het hotel over een niet-openbare weg lijkt af en toe op een achtbaan. Fun!

Moe maar voldaan eten we in het hotel. Dat houdt niet over, maar het is er wel rustig. De meeste toeristen zijn afgetaaid.