Vandaag in een kleine drie uur van Malakka naar onze volgende overnachtingsplek: Kuala Lumpur (KL), de hoofdstad van het ruim 20 miljoen inwoners tellende land dat 9 keer groter is dan Nederland. De 20 miljoen bestaan uit allerlei bevolkingsgroepen: Maleisi'rs (Islamitisch), Chinezen (Boeddhistisch), Indi'rs (Hindoes) etc. Veel verschillende geloven (Islam staatsreligie), gebruiken en kledingsdracht dus. Het schijnt hier redelijk goed samen te gaan.

KL is een moderne stand -veel hoogbouw- met veel, heel veel snelwegen. Die kriskras door de stad lopen. Erik en ik proberen een bepaalde route te lopen uit de reisgids, maar telkens stuiten we op snelwegen, rotondes etc. Bijzonder frustrerend. Uiteindelijk pakken we de monorail voor een bezoek aan het National Art Museum. Veel schilderwerk van Maleisische kunstenaars. Boeiend. Boeiend is ook wat de kaartverkoper bij de monorail doet. Ik betaal voor twee kaartjes, ik krijg er ''n en terwijl Erik de zijne apart krijgt toegeschoven zegt de man 'This one is for your young friend'. Oh? Verder diverse dingen gezien w.o. hindoetempels.

Tijdens de avond leren we KL van een andere kant kennen. Ons hotel ligt in een 'trendy' buurt: veel uitgaansgelegenheden en eettentjes. Met (mannelijk) barpersoneel dat 'You are so beautifull' meezingt en je lachend aankijkt (en met flessen jongleert), terwijl je een sigaar uitzoekt. Kan compliment niet retourneren. Sigaar overigens net zo duur als de maaltijd, maar dat terzijde. Aardig gebruik: als iemand klaar is met eten wordt het bord gelijk weggehaald. Hier beleefd, in Nederland net andersom.

Avondwandeling levert vragen als 'Want girl?' en lonkende boys op (KL is duidelijk de gay capital van Maleisi'). Nou, vanavond niet.

We denken, vandaag geen vastlopen tegen/tussen -en lopen langs- snelwegen voor ons, maar mee met de voorgesteld tour (van EUR 30 natuurlijk). Nou, niemand van de groep gaat mee en de gids is er ook niet. Zelf maar op stap.

Met een blik vanuit de 270 meter hoge Tv-toren begrijpen we de stad wat beter: blijft een spaghetti van wegen, maar toch. Schitterend uitzicht! Het winkelcentrum aan de voet van de Petronas-towers bied genoeg koopvertier. Winkelcentra, daar lusten ze hier wel pap van. Onze eerste kunstaankopen (keramiek) zijn een feit.

De wandeling naar het Craft Cultural complex verloopt voorspoedig: gewoon doen wat iedereen doet, snelwegen oversteken (ze rijden maximaal 60 km/u, hoor). Wel uitkijken dat het verkeer op zijn Engels rijd. Het complex bevat winkeltjes met allerlei kunst en kunstenaars die in hun ateliers bezig zijn. De inmiddels losgebarsten megastortbui geeft ons de gelegenheid om uitgebreid te praten met een meester in de batikkunst (= verf op zijde), Mr. Lazim. Leuk gesprek en aankoop. Later met taxi naar hotel omdat het blijft regenen. Stortregenen beter gezegd. Tien seconden in deze regen en je bent doornat. Onderweg rijden we diverse malen door waterstromen op de weg heen.

In de avond worden we door een Chinese grootmoeder het restaurant in de straat van het hotel ingepraat. Zo werkt dat bij de Chinezen: familiebedrijf + (groot)moeders is de baas. Het kookproces en het eten kunnen we goed bewonderen, alles ligt in het zicht. Van sfeer moet je het niet hebben: plastic stoelen en tl-verlichting. Standaard in Aziatische landen. Eten is uitstekend: papegaaivis, kip met uien, rijst, gebakken broccoli, allemaal lekker gekruid. Aan het einde van de vakantie zullen we wel Aziatisch ruiken.

Vandaag vertrekken we naar het Taman Negara (een nationaal park). Drie uur met de bus naar het plaatsje Kuala Tembeling, om daar na een prima lunch op de boot te stappen voor een tocht van drie uur. Leuk tochtje langs stroomversnellingen -we blijven droog, alhoewel het af en toe anders lijkt te eindigen- en door het woud. Een nadeel, na drie uur moet je jezelf wel weer uitvouwen, aangezien onze longboat niet op lange mensen berekent is (zie het als een lange kano voor 16 personen). En ik loog zojuist even: helemaal aan het einde worden de vrouw van een echtpaar uit de groep en ik toch nog goed nat. Het paar was aan het begin van de tocht al wat gebrouilleerd, nu wordt het heel wat erger. Zal niet in details treden en ook geen namen noemen (privacy, h').

In het park zitten we op een resort met huisjes. Gelukkig met airco, want de luchtvochtigheid nadert de 100%. En het is heet!

Na de uitstekende avondmaaltijd een avondwandeling onder begeleiding. In donker beestjes luisteren en zien (zaklantaarn): spinnen (grote!!), vuurvliegjes, parende wandelende takken (schijnt een week te duren, daarna wordt mannetje opgegeten), gigantische mieren, krekels etc. En veel sterren aan de hemel.

In de ochtend begeven Jelle, Wendy, Bob, Gerda en wij ons op hoog niveau. We wandelen over tien hangbruggen en staan op negen platforms tussen de bomen op ca 40 meter hoogte. Dat is wel een beetje spannend. De bruggen zijn smal en wiebelen. Veel groen (heb je met bomen). Daarna een wandeling van ca 1,5 uur naar enkele uitkijkpunten. Niet spectaculair, wel lekker bewegen. En echt heet is het nog niet, wel vochtig.

Na de lunch (rijst, rundvlees, groente, fruit) wat rusten. We slapen behoorlijk wat af in Maleisi'. Of alle vermoeidheid van thuis komt los, of de hitte maakt dat je sneller vermoeid bent.

Dan is het tijd voor de 'rabbit shooting'. Wat? Dat denk ik ook. Blijkt dat het gaat om 'rapid shooting'. Oftewel met de boot stroomversnellingen op en af en nat worden. Nou, dat nat worden lukt. Spelen met water blijft leuk, hoe oud je ook bent. Twee vrouwelijke stafleden van het kamp gaan ook mee. Dit keer zonder hoofddoekjes. Ze blijken water te moeten hozen. Maar doen ook goed mee met nat maken.

Voor aanvang van het avondeten wemelt het in ''n keer van de vliegende beestjes (mieren?). Het blijkt de aankondiging van een gigantische regenbui te zijn van een uur. Gebeurd hier elke dag wel. Tijd voor goede gesprekken met de medewandelaars van vandaag, aangevuld met Josien.