Gisterenavond eten met ons 16-en in een pizzeria. Aan een grote tafel. Dat wordt lang wachten. Want ondertussen komt er een schaar gillende kinderen binnen: een verjaardagsfeestje. En de telefoon gaat regelmatig over voor bezorgpizza's. Binnen driekwartier is vrijwel alles er. Hoe ze dat doen? Ach, door brood als bodem te nemen. Een grote cola betekent hier overigens een 1,5 liter fles. Bijzonder. Na het eten zakken we af naar de Irish pub voor een cocktail en goede gesprekken. Deze twee gaan altijd goed samen.

Na een vreselijk ontbijt -toast en zoete taart, dat zoete is typisch Argentijns- rijden we onder begeleiding van plaatselijke gids -en tevens tijdelijk reisbegeleider- Angelo van Esquel naar Baliroche. De chocolade hoofdstad van Zuid-Amerika. De rit gaat door een prachtig landschap van meren en met sneeuw bedekte bergen. Met tussendoor een wandeling en een picknick aan een meer. Een view to kill. Tussendoor stoppen we ook nog in El Bols'n voor een ijsje. Alwaar ik tevens via WiFi deel 2 van het reisverslag kan versturen.

Ons hotel in Baliroche is klein en familiair gezellig. De beste tot nu toe. 's Avonds uit eten met Kitty, Sies en Brigitte in 'The Hobbit'. Het heet niet zo, waar ziet er wel uit als een Hobbitwoning. Uitstekend eten -lam en salade -prima wijnen en goed gezelschap. En ook een beetje chique bedoening.

Vandaag gaan we onder begeleiding van een enthousiaste Angelo met zijn veertienen en met eigen bus op excursie in 'Nahuel Huapi National Park'. Angelo vertelt ons alles over de vreselijk brand die er ruim een decennium geleden is geweest en waar de sporen nog steeds zichtbaar van zijn. Hetzelfde geldt voor de enorme vloedgolf a.g.v. het instorten van een gletsjermeer afgelopen winter. En hij vertelt ons nog ontelbare andere dingen. Bij aanvang van de busreis lees ik -bij afwezigheid van 'Plv. reisleider' Jean- als 'Tijdelijk Substituut Plaatsvervangend reisleider' het briefje van Djoser voor. Daarin delen ze ons mee dat er vervanging is geregeld en dat deze vandaag arriveert.

Tijdens de excursie maken we wandeling door het bos naar een mooie waterval -Los Rapidos- met regelmatig uitzicht op besneeuwde bergen en meren. Na de picknicklunch rijden we verder naar het 'zwarte beest. Oftewel 'Los Alerces', een zwarte gletsjer. Deze naderen we tot circa 50 meter. Erg imposant. Dat geldt ook voor het gerommel a.g.v. regelmatig afbrokkelend ijs hogerop de berg waar de gletsjer begint. Een bezoek naar de voet van berg Tronador completeert de excursie. Helaas hebben we dan even een regenbui op een verder mooie dag.

Na de cocktailroute -veel gehobbel- door het park over secundaire wegen komen we weer terug in hotel. Daar blijkt onze nieuwe reisleider, Eveliene te zijn gearriveerd. Een energiek en enthousiast typje. 's Avonds proberen we -de bende van vijf van gisteren- een vegetarisch restaurant. In Argentini'! Dat wordt even lastig want we komen niet zomaar binnen. De deur zit op slot. Waarom, geen idee. Een gast doet open. Het menu is simpel: een vegetarische schotel met of zonder vis. De witte wijn die we erbij bestellen is wat zoet, dus vragen we om een andere fles. Geen probleem. Later vragen we de fles terug als 'dessert'wijn. Prima maal en gezelligheid.

Na wederom een simpel doch prima ontbijt in het familiehotel, checken we uit en wandelen met ons twee'n door Baliroche. Een pittoresk plaatsje met huizen in Zwitserse bouwstijl en aan een meer. Niet groot, wel leuk om doorheen te wandelen. Zeker met dit heerlijke weer. Natuurlijk is een verblijf in deze stad niet compleet zonder chocolade. Dat wordt dus Sachertorte met koffie. We hebben gelijk voor drie dagen gegeten.

In de middag vertrekken we naar het vliegveld voor onze vlucht naar El Calafate, zo een 1000 kilometer naar het zuiden. Daar zal ons wel wat ander weer wachten. Tijdens de vlucht zitten we aan de goede kant: rechts aan het raam. Daardoor genieten we van een geweldig uitzicht op de sneeuwbedekte Andes en een enkel meer. Ja, alweer. Wees verzekerd: het verveelt niet! Dik gekleed stappen we uit het vliegtuig. In El Calafate blijkt het echter T-shirt warm te zijn. Een korte rit door een maanachtig landschap brengt ons naar ons hostel. El Calafate is een plaatsje in het grote niets. En het barst er van de backpackers. Populair gebeuren. Snel naar de supermarkt voor boodschappen voor morgen als we vertrekken naar El Chalten. Dan dit verslag versturen in het hostel. En 20.00 uur afwachten voor de zoektocht naar een leuk eettentje.

Erik had gisteren weer een leuke tent uitgezocht. Dit keer trad andere Erik toe tot onze bende van vijf. Het restaurant was kort na onze binnenkomst om ca. 20.00 uur al bomvol. Ongekend voor Argentijnse begrippen. Uitstekend eten -biefstuk!- en goede conversaties. De vorige reisleider werd ook nog even besproken. Het is nu wel duidelijk: hij is waarschijnlijk n.a.v. klachten -fors alcoholgebruik- van hotels/locale gidsen etc. bij de locale reisorganisatie door Djoser teruggeroepen.

Na een nachtje in het hostel zijn we 'well-done', oftewel doorbakken. Het was absurd warm op de kamers a.g.v. de centrale vloerverwarming. We vertrekken naar El Chanten met de lijnbus. We rijden door een maanachtig landschap, een variatie op eerdere grote nietsen. Met een magnifiek zicht op bergen. Bij aankomst in El Chanten zijn we gelijk onze nieuwe reisleidster kwijt. Ze is gearresteerd. Ok, nu overdrijf ik. Na aankomst bij het centrale informatiepunt -waar we een preek kregen over hoe je je in het bergachtige wandelgebied van El Chanten hebt te gedragen- werd ons gevraagd of we met een groep zijn. Conform instructies van de reisleidster zei iedereen, op ''n na, neen. Anders moet namelijk een plaatselijke gids ingehuurd worden met alle kosten van dien. Maar ''n van ons had dus haar mond voorbijgepraat. Wij moesten zonder reisleidster naar het hostel, zonder te weten wat er nu ging gebeuren. Gelukkig kwam ze al snel na. Ze had een enorme preek gehad en er zou op haar gelet worden de komende dagen. Ook mogen we niet met meer dan drie tegelijkertijd wandelen, want anders moeten we een gids inhuren. Dat gidsloos toch doen, levert een boete op. Dat was ons van te voren al door de reisleidster vertelt.

Na aankomst in het leuke hostel volgt de kamerverdeling. Wij slapen op een kamer voor 4, de rest op die voor 8 en 10. Daarna gaat iedereen in groepjes van drie wandelen. Steil stijgen en mooie vergezichten! En natuurlijk komen we elkaar tegen. We maken er maar grapjes over. Het weer hier is overigens absurd warm. Zo een 30 graden. En dat pas sinds vandaag en tevens voor de komende dagen. De caretaker van de hostel zei daarover dat het winnen van de loterij waarschijnlijker was dan dit weer.

Na de wandeling een heerlijk biertje en daarna eten. Dit keer met 'stille' Jan erbij. Deze blijft over een uitstekende droge humor te beschikken. We zijn wat moe. Het eten is -saai hoor- weer goed: voor mij kiprolletje in een peperkorst.

Vandaag gaan Erik en ik een bergwandeling van 4 uur heen en 4 uur terug doen. De eerste drie uur zijn redelijk te doen, alhoewel weer veel klimmen. Maar ach, het kan mij niet steil genoeg zijn. Met als resultaat zicht op een meer en een gletsjer. Via nog een uur komen we veel dichter bij de gletsjer. Over een stijgend pad van grit en stenen. Het mag geen pad heten. Dat laatste uur doen slechts weinig wandelaars. Het is dus heerlijk rustig. En het uitzicht is met geen woorden te beschrijven. En wat zijn die minuscule stipjes op de gletsjer? Oh, dat zijn mensen die een icetracking doen. Het geeft de gigantische grootte van de gletsjer goed weer. Na zes uur wandelen -excl. lunchpauze op de top- zijn we weer terug. We hebben het dan ook helemaal gehad. Vooral onze voeten.

Vanavond eten we op stand. Erik heeft het beste restaurant van El Chanten uitgezocht. Sjiek dineren in de middle of nowhere. Want dat is El Chanten. Zal het over enkele jaren net zo toeristisch zijn als El Calafate? De bende van vijf is nu verder uitgebreid me Jan en Belgische reisgenoten Jean en Dien. En het blijkt dat ook Belgische reisgenoten Annemie en Guido meegaan. Als dit zo door gaat zijn we binnenkort weer met de gehele groep. Het driegangenmenu is van grote klasse. Mag ook wel voor de prijs van EUR 30 (driemaal de prijs van het vegetarische maal enige dagen geleden). Net als gisteren sluiten we af met een Baileysafzakker in het hostel.

Om 8.00 uur worden we met een bus opgehaald voor een boottocht naar de Viedma gletsjer. Na het boottochtje -laverend voor de gletsjer- stappen we aan 'wal' en moeten we ijzers om doen. Dan stappen we op de gletsjer. Voor een wandeling over het ijs. Prachtig. Voor mij aan het begin pijnlijk, want ik heb eigenlijk geen geschikte schoenen. De bandjes waarmee de ijzers aan de schoenen vastzitten snijden in mijn voet. Gelukkig lost ''n van onze begeleiders het probleem op door handschoentjes tussen de bandjes en mijn voeten te plaatsen. Zo is het te doen. Het hoogtepunt is dat we Baileys met plaatselijk gehakt ijs krijgen. Wat wil je meer.

Na terugkomst in de hostel is het voorbereiden op de terugreis naar El Calafate, wat hangen en Jean's verjaardag vieren. Met heerlijke taart! De lijnbus brengt ons in ca. drie uur naar onze bestemming. Ondertussen is de lucht fors aan het betrekken en is het frisser. Het wordt een reis met prachtige luchten! Na aankomst om 21.15 uur geen diner meer voor ons. Groente, fruit en volkoren crackers zijn goed genoeg.